wtorek, 30 listopada 2010

Dziadowie Mieszka I

Nie wiadomo, co przyczyniło się do podporządkowania sobie sąsiadów przez dziadów Mieszka I. Przypuszcza się, że klan ten był jednym z rodów starszyzny plemiennej w ziemi gnieźnieńskiej (ale nie w samym Gnieźnie - tu najprawdopodobniej istniało w owym czasie znaczące miejsce kultu, a nie gród rodowy). Zdobyli władzę nad całym plemieniem mieszkającym na tej ziemi. Pewnie pojawili się w rodzinie wybitni wodzowie, którzy rozpoczęli zastępowanie władzy wiecowej na rzecz władzy dziedzicznej. Poniżej drużyna wojów w pancerzach z materiałów organicznych, ze zwierzęcymi czerepami na głowach. Zapewne podobnie uzbrojeni byli woje innych rodów, ale pod zdecydowanym i zdolnym przywódcą narzucili sąsiadom swoje zwierzchnictwo budując podwaliny naszego państwa.

poniedziałek, 29 listopada 2010

Armia perska - procarze

Liczebność armii perskiej podawana przez historyków jest ogromna. Wiadomo, że nie składała się tylko z zawodowych żołnierzy lub kontyngentów dostarczanych przez satrapie. Masę wojska stanowili mieszkańcy Persji wcieleni do armii, żeby walczyć dla swojego króla. Pasterze i mieszkańcy miast. Jedni zmuszeni, inni z chęci łupów - przyłączali się do armii i stanowili o jej liczebności. Do tego dodać należy cały dwór królewski, bo król ruszając na wojnę zabierał ze sobą niemal wszystko. A z dworem niezliczona liczba sług. Poniżej oddział procarzy złożony z tego typu rekrutów.

sobota, 27 listopada 2010

Cyrus II Wielki

Cyrus był twórcą potęgi perskiej. W VI w.p.n.e. podbił cały Bliski Wschód. Nie udało mu się pokonać Messagetów (plemienia Scytów Ałtajskich - któremu przewodziła kobieta, królowa Tomyris), tam odniósł rany, które były powodem jego śmierci. Dla zapatrzonych w siebie Europejczyków był barbarzyńcą, a tak naprawdę był bardzo światłym i tolerancyjnym władcą. Pozwalał pokonanym narodom zachować swoją religię i administrację, zobowiązując je do płacenia trybutu i wystawiania armii na wojny. Po zdobyciu Babilonu (539 p.n.e.) ogłosił się Królem Czterech Krańców Świata. W fundamentach świątyni Mardoka umieścił swój "manifest" (Cylinder Cyrusa), zbiór praw niezwykle postępowych jak na tamte czasy. Pozwolił Żydom odbudować Jerozolimę zburzoną przez Babilończyków. Poniżsi wojacy pochodzą z jego armii. Ubrani w suknie pochodzące z Elamu i zaakceptowane przez Persów. Typowe dla ówczesnych armii tego regionu pary: tarczownik i łucznik. Po prawej stronie ustawieni w zwartym szyku.

piątek, 26 listopada 2010

Liga Koryncka (Związek Helleński)

Po pobiciu Greków pod Cheroneą (338 p. n. e.) Filip narzucił Grekom sojusz. Zjednoczone ideą (ideą Filipa) wojny z Persją miasta greckie połączyły się w związek na kongresie w Koryncie (337 r.p.n.e.). Sparta nie przyłączyła się do tego wymuszonego sojuszu. Każde z miast wystawiło kontyngent wojskowy na wyprawę Aleksandra. Oddziały składały się z żołnierzy wybranych z armii tych miast (epilektoi - Nick Secunda). W 334 r.p.n.e. wyruszyło z nim 7000 żołnierzy greckich.

czwartek, 25 listopada 2010

Imperium Atylli

To już ostatnia fotka Hunów. Opisywani byli jako kompletne dzikusy. Należy jednak zwrócić uwagę, że nikt współczesny Hunom, nie znał ich języka i zapewne nie silił się na zrozumienie obyczajów. Opisał po swojemu, to co widział. Jeżeli faktycznie pochodzili od ludu zwanego Hiung-nu, to byli potomkami wysoko rozwiniętej kultury. W ich grobowcach na terenie dzisiejszej Mongolii odkryto wiele dowodów świetności tego państwa. Handlowali z Chińczykami, walczyli z nimi, przejmowali wiele elementów kultury. Zostali pobici przez koczowników z północnego-wschodu (protoplastów Awarów). Zniknęli na parę stuleci, by pojawić się w Europie pod koniec IV w. Stworzyli ogromne imperium sięgające brzegów Morza Kaspijskiego, północy Morza Czarnego oraz południowego Bałtyku. Najeżdżali ziemie Rzymu i Bizancjum. Złupili też Bliski Wschód docierając tam przez Kaukaz. Rok po klęsce na Polach Katalaunijskich (541 r.) - to dzisiejsza Francja - potrafili się pozbierać i złupili Italię. Śmierć Atylli spowodowała rozpad imperium. Jego synowie nadal walczyli, ale przegrywali - Ellak zginął nad rzeką Nedao (454r.) i Dengisicz w Tracji (469 r.). I to był absolutny koniec Hunów ...

środa, 24 listopada 2010

Hunowie cd

Poniżej Hunowie ostrzeliwujący wroga jeżdżąc po okręgu. To ulubiona taktyka łuczników konnych ze stepu. Podjeżdżali blisko linii wroga, ale poza zasięgiem jego broni, i zaczynali kręcić okręgi (w prawo). Prowadzili przy tym ostrzał. Koncentrując ostrzał na wybranym miejscu uniemożliwiali skuteczne zasłanianie się tarczami (strzały padały pod różnym kątem). Różnie nazywają w książkach ten sposób walki: scytyjski krąg albo partyjski ostrzał.

wtorek, 23 listopada 2010

Armia perska - Hindusi, słonie i król Porus

Oczywiście, sam król Porus nie był zależny od Persów. Nie mniej jednak szereg plemion hinduskich na prawym brzegu rzeki Indus było podległych satrapie Arachozji. Hindusi ci wspierali armię perską. Pod Gaugamelą (331 r.p.n.e.) Dariusz dysponował piętnastoma słoniami. Nie wzięły udziału w bitwie i zostały zdobyte przez Macedończyków w obozie perskim. Walczyły natomiast słonie hinduskiego władcy Porusa w bitwie z Aleksandrem Wielkim nad rzeką Hydaspes w 326 r.p.n.e. Tam wystąpiło ich 200 i nieźle narozrabiały ...

sobota, 20 listopada 2010

Hunowie cd

To właśnie Hunowie sprowadzili do Europy szablę, ulubioną broń koczowników tureckich i mongolskich (Hunowie byli ludem tureckim). Żelazo zdobywali drogą handlową lub, częściej, rabunkiem. Mocowali do swoich skórzanych kaftanów metalowe płytki, poprawiając walory ochronne swoich ubrań.

piątek, 19 listopada 2010

Armia perska - Sogdianie

Kolejne wojska walczące w armii perskiej to Sogdianie. Północno-wschodnia satrapia, w owych czasach porośnięta lasami, jak każda dostarczała wojsk królom perskim. Po zajęciu jej przez Aleksandra Macedońskiego baktryjski władca Spitamenes walczył z wojskami Aleksandra stosując partyzancką taktykę. Wspierany przez Scytów dał nieźle w kość armii Aleksandra wielokrotnie wciągając ją w pułapki. Ale i on uległ w końcu Macedończykom. Aleksander poślubił Roksanę, córkę jednego z władców Sogdiany.

czwartek, 18 listopada 2010

Słowianie walczący dla Atylli i jego synów

Imperium Atylli sięgało na północy aż po Bałtyk (to jedna z hipotez). Nie można wykluczyć, że wojownicy słowiańscy zostali przymuszeni do walki dla Hunów jako piechota, albo też przyłączyli się do nich dobrowolnie z chęci łupów. Niektórzy wojownicy mogli się też upodobnić zewnętrznie do koczowników. Takie zachowania widoczne były szczególnie u Słowian wschodnich (dzisiejsza Ukraina), graniczących ze stepem i jego niesfornymi mieszkańcami.

wtorek, 16 listopada 2010

Hunowie

Trzon armii Atylii stanowili ciągle Hunowie, mimo dołączenia do niej licznych, obcych etnicznie kontyngentów. Zachowali oni swoje koczownicze obyczaje. Żeby wzbudzać przerażenie we wrogach nacinali sobie twarz pozostawiając niezliczoną liczbę blizn, zniekształcali sobie czaszki owijając je w dzieciństwie bandażami wydłużali głowę do nienormalnych rozmiarów. Jeśli do tego dodamy koczowniczą manierę smarowania ciała baranim tłuszczem, dostajemy odrażający obraz dzikich wojowników. Poprzedzani falą uchodźców opowiadających o Hunach przerażające historie, budzili trwogę ...

poniedziałek, 15 listopada 2010

Atylla - bicz boży

Atylla rozpoczął rządy nad Hunami gdy już osiedlili się na Nizinie Węgierskiej. Nazywano go "królem stu narodów". Była to orda składająca się z różnych plemion, które dołączały do Hunów w czasie ich marszu z Azji (m.in. protobułgarskie plemię zwane Ogurami). Na pewno walczyli dla Atylli sarmaccy Alanowie oraz podbici Goci. Nie można wykluczyć, że przyłączyły się do niego plemiona Słowian mieszkających na pograniczu stepu czarnomorskiego.

niedziela, 14 listopada 2010

Armia perska - Sakowie

Sakowie to azjatyccy bracia Scytów zwani  też Scytami Ałtajskimi. Persowie wielokrotnie z nimi walczyli. Cyrus Wielki został ranny w walkach z Messagetami, związkiem plemion Saków - było to przyczyną jego śmierci. Dariusz I pokonał nawet jednego z ich władców, ale nigdy nie doszło do stworzenia satrapii sakijskiej. Walczyli oni dla Achemenidów jako najemnicy albo sprzymierzeńcy. Warto dodać, że zadali największe straty armii Aleksandra, kiedy usiłował ich pobić na ich własnym terenie (większe niż poniesione przez niego we wszystkich wcześniejszych bitwach). Poniżej lekka piechota Saków.

sobota, 13 listopada 2010

Niemiecki patrol 1939

Skusiłem się żeby zrobić podstawkę dla kilku figur. Trafiło na żołnierzy wermachtu z 1939 roku. Po zakończeniu kampanii wrześniowej nie ustały walki. Ci poniżej mieli pecha i natrafili na oddział majora Hubala, który dobrał im się do skóry.
Tekturowa podstawka zalana jest wikolem dla usztywnienia i wyrównania poziomu z podstawkami od figur. Potem druga warstwa kleju i na nią piasek. Na piasek znowu klej i posypka będąca mieszaniną zasuszonych roślin z pobliskiej łąki (pod moim domem) i posypki (czerwone liście). Trawa elektrostatyczna, kupna. Drewno z wyrębu - wykałaczki. Strumyk - drobne kamienie zalane silikonem, przy brzegach ciemno zielona posypka modelarska.

piątek, 12 listopada 2010

Słowianie cd

Słowianie unikali otwartej bitwy. Nieustannie zwodzili przeciwnika usiłując wciągnąć go w pułapkę. Świetnie wykorzystywali warunki terenowe. Doskonale uzbrojeni Bizantyjczycy, Frankowie czy też Sasi wielokrotnie ginęli w słowiańskich pułapkach. Przy takiej taktyce niezbędni byli miotacze. Słowianie bardzo dobrze strzelali z łuków i miotali kamienie za pomocą proc. Ciągle są to wojacy z okresu przed ukształtowaniem się krajów słowiańskich. Pierwsze państwo (tereny dzisiejszej Słowacji, Czech i Austrii) utworzył w 623 roku frankijski kupiec Samon jednocząc plemiona słowiańskie w walce z ordą Awarów (na krótko i bez chrztu jeszcze).

czwartek, 11 listopada 2010

Słowianie

Wędrówka ludów kojarzy się zazwyczaj z najazdem Hunów, ucieczką ludów germańskich na zachód Europy i upadkiem Rzymu. Postanowiłem jednak do tych wydarzeń dołączyć ekspansję Słowian. Po upadku ordy Atylli  z rozmachem plemiona słowiańskie wypełniły pustkę po germańskich. Już w 499 roku dokonali pierwszej wyprawy na tereny Tracji. Wielki najazd miał miejsce w 517 roku. Wtedy zaatakowali Macedonię i Tessalię - doszli aż do Termopil; złupili Epir. W tej wyprawie chodziło już nie tylko o łupy. Słowianie zaczęli osiedlać się na zdobytych terenach. Bizancjum było bezradne ...
Wcześni woje słowiańscy walczyli toporami i włóczniami. Używali prostokątnych tarcz z desek.

środa, 10 listopada 2010

Aleksander syn Filipa

Wiadomo - Aleksander podbił kawał antycznego świata. Trzeba jednak podkreślić, że to jego ojciec Filip zorganizował świetnie wyszkoloną armię i wywalczył dla Macedonii hegemonię w świecie greckich państw-miast pokonując Greków pod Cheroneą w 338 r.p.n.e. Wyprawa na Persję była ideą Filipa, ideą mającą zjednoczyć świat grecki. W zasadzie to Filip w 336 roku rozpoczął inwazję, wysyłają Parmeniona z nieliczną jeszcze wtedy armią do Azji Mniejszej. Niestety, w tym samym roku został zamordowany. Władzę przejął Aleksander. Miał gotową armię i niespotykany talent taktyczny. Dzięki kolejnym zwycięskim bitwom miał pieniądze, którymi opłacał wojsko. A czegóż potrzeba żołnierzom oprócz zwycięstwa, pełnej kiesy i charyzmatycznego wodza? Dzięki temu dotarł aż do Indii.

wtorek, 9 listopada 2010

Armia perska - Babilończycy

Cyrus Wielki zdobywa Babilon w 539 r.p.n.e. Miasto staje się częścią imperium Achemenidów. Stopniowo traci znaczenie w porównaniu z latami swojej świetności. Poniżej kontyngent wojsk babilońskich walczący dla Persów.

poniedziałek, 8 listopada 2010

Armia perska - Arachozjanie

Żołnierze z położonej daleko na wschodzie satrapii Arachozji. (W zasadzie nie wiem jak poprawnie napisać - Arachozjanie czy Arachozyjczycy ...). Jak każda satrapia dostarczała kontyngenty na wojny króla. Słynęła z doskonałych jeźdźców. Niestety poniżej występują pieszo, choć w wysokich jeździeckich butach. Pewnie okoliczności (zdobywanie jakiegoś miasta) zmusiły ich do walki pieszo :)

niedziela, 7 listopada 2010

Armia perska - Mezopotamczycy

Poniższy oddział sprawia mi kłopoty. W opisie marszu 10000 Greków do Morza Czarnego podobni żołnierze walczą z hoplitami. Wynajęci są przez króla Armenii i pochodzą z krainy Chalybia (południowo-wschodnie wybrzeże Morza Czarnego). Wg Duncana Head'a podobny hełm należał do Medów, a wg Nicolasa Secundy do najemników z Mezopotamii. Zatem ich pochodzenie pozostaje sprawą otwartą (póki co...). Wojak o prawej stronie to najemnik króla Armenii, następny kawalerzysta z Medii oraz wzmiankowany hełm rozbieżnie opisany w moich książkach (tutaj z Secundy). Na dole , na razie wynarodowieni, wojacy z armii perskiej. Choć najbardziej podoba mi się umiejscowienie ich w Mezopotamii ...

sobota, 6 listopada 2010

Armia perska - Licyjczycy

Oprócz Persów i bratnich im Medów w armii perskiej walczyły reprezentacje wszystkich prowincji (satrapii) imperium. Niektórzy zachowali swoje etniczne stroje inni przebrali się na modłę perską, ale korzystali z tradycyjnego uzbrojenia. Wojacy poniżej to Licyjczycy. Licja to kraina w dzisiejszej południowo-zachodniej Turcji. Podbita przez Cyrusa Wielkiego w 546 roku przed naszą erą. Rządy pozostały w rękach Licyjczyków, musieli płacić regularne trybuty Persom oraz wystawiać swoje kontyngenty wojskowe. Tradycyjną bronią Licji był sierp i tak są uzbrojeni wojacy poniżej, choć ubrani po persku.

piątek, 5 listopada 2010

Ruska milicja chłopska

Wielkie armie średniowiecznej Europy nie składały się tylko z rycerzy czy też bojarów. Wielką masę wojska stanowili żołnierze wysłani przez miasta lub też wioski należące do poszczególnych rycerzy (bojarów) czy też duchowieństwa lub prywatne oddziały feudałów, biskupów etc. Poniżej ruscy chłopi wcieleni do wojska. Niektórzy całkiem nieźle wyposażeni: hełm i tarcza; inni tylko z kosami, toporami lub maczugami.

czwartek, 4 listopada 2010

Bojar z Nowogrodu

Księstwa ruskie to wdzięczny temat do malowania. Mnogość różnorakiego uzbrojenia od Skandynawii poprzez Bizancjum do wszelakiej maści koczowników. Do tego bizantyjski przepych w ubiorach. Na początek (jedyny wymalowany :):):)) bojar z XIII wieku. Na podstawce zimowej, ciepło ubrany - może należeć do drużyny Aleksandra Newskiego, gromiącego na północy wszelkiej narodowości krzyżowców; ale pędzącego poddańczo z hołdem na dwór mongolski po wybraniu nowego chagana w 1251 roku ...

środa, 3 listopada 2010

Finowie

Podbój ziem należących do plemion fińskich na wschodnim wybrzeżu Zatoki Botnickiej zaczęli krzyżowcy ze Szwecji w połowie XIIw. Król Eryk IX zbudował zamek w miejscowości Abo (dzisiaj Turku), która stała się stolicą Księstwa Finlandii. Niemniej jednak wiele plemion fińskich na wschodzie nadal pozostawało poza wpływem Szwedów. W 1240 roku jarl Birger ruszył na południe, żeby sięgnąć po tereny Księstwa Nowogrodzkiego. Został pobity przez Aleksandra Newskiego w bitwie nad Newą 15 sierpnia tego roku. Istotnym elementem armii Birgera byli wojowie fińscy, którzy wiele sobie obiecywali po wyprawie na bogaty Nowogród. Dwa lata później wzięli udział w wyprawie Aleksandra przeciwko Krzyżakom na Psków zakończonej zwycięską bitwą na jeziorze Pejpus.

wtorek, 2 listopada 2010

Armia perska - dowódca baivarabam'u

Odział 1000 żołnierzy nazywał się hazarabam, a 10 000 baivarabam. Pod spodem dowódca baivarabam'u ze swoim chorążym. Doczytałem w końcu, w jaki sposób Persowie sprawiali sobie tak kolorowe wdzianka. Otóż na spodnie czy bluzę naszywali kolorowe paski materiału układając je w różne wzory.

poniedziałek, 1 listopada 2010

Armia perska - takabara

Nazwa tych wojaków pochodzi od tarczy, w którą byli uzbrojeni (taka+bara, noszący tarczę "taka"). Byli to w wielkiej mierze najemnicy, pochodzący z obszaru imperium perskiego. Przede wszystkim z Baktrii i Hyrkanii. Ale byli to także Kurdowie i Pizydyjczycy, wiecznie zbuntowani przeciw królowi perskiemu, niezależni w swoich górach leżących niemal w centrum imperium.